Sakit sa Katotohan ng mga Nabasang Latlahain

Isa sa mga layunin ng isang malaya at makabuluhang panunulat ay ang pumukaw ng mga natutulog na damdamin, ipaalala ang kahalagahan ng mga aral na natutunan mula sa nakaraan. Mga latlahain na may mga paksang tunay na kukurot hindi lamang sa puso ngunit sa isipan ng mga mambabasa nito. Mga latlahaing ikaw mismo ang pumipili base sa batayan ng iyong pag-arok at kinagisnang pananaw. Nais mo mang ibigin ngunit hindi lahat ng iyong mababasa ay iyong ikaliligaya. Mga mapanuring likha na hindi naman isinulat o walang hangaring ipatungkol sa iyong buhay ngunit sadyang pumukol sa iyong kalagayan.

Sa isang makabuluhang pagsusulat, kinakailangan ang responsableng adhikain, sa mga gagamiting salita na hindi ikasasama ng kalooban ng kapwa. Ganoon din sa mga mambabasa nito, kinakailangan ng malawak na pananaw sa mga nababasang likha na may kaakibat ng responsibilidad sa magiging bugso ng iyong damdamin.

Nais kong linawin, ako'y nagsulat ng mga bagay na pangkalahatan ang paksa. Nais ko mang linawin ang aking panig ngunit may mga bagay na nasabi na.

Una sa lahat, kung ikaw ay nakabasa ng isang likha na nakasakit sa iyong damdamin o nakapukaw sa mga nagawang kasalanan sa nakalipas, siguraduhing ito ay isinulat para sa iyo. Dahil, may mga pagkakataon na hindi naman inilaan sa iyo ang sulating iyon ngunit sa hindi sinasadyang pagkakataon ay pumitik sa saloobin at ikaw ay nakapagsalita na ng mga bagay na kahit kailan ay hindi mo na mababawi.

Pangalawa, ika'y mambabasa. Ang isang responsableng mambabasa ay hindi agad nagpapadala kung sa ano ang sinabi ng damdamin ngunit kung ano ang tama batay sa iyong talino at galing sa pangunawa.

Malamang, isa sa mga araw ay mababasa mo ang latlahain na ito. Sasabihin ko sa iyo, siguraduhin mo munang ikaw nga ang aking kinakanti sa isang walang kabuluhan at walang direksyong panunulat na ito.

Maging matalino. Lawakan ang pangunawa, dahil hindi lahat ng bagay na aking isusulat ay pawang pasaring sa mga pangyayaring iyong nagawa sa nakalipas.

Ako'y nagsusulat lamang ng mga saloobing inisip ko na pupukaw ng atensiyon hindi ng iisang tao lamang. Sabi nga nila, nasa ospital ang mga seryosong tao!

xoxo

kapag ika'y emosyonal, dapat muk-up ay makapal

Pasensiya naman. Ako'y nagiging emosyonal nitong mga nakalipas na araw. Ang daming mga awitin na nagpapaiyak sa akin ngayon. Minsan, wari ko'y nangungulila ako sa pagmamahal ni Hesus, na kailangan kong magnilay sa isang napakatahimik na lugar at umiyak at kausapin siya.


Heto nga pla ang awitin ni Gary V. ,

Dati-rati
Laman ng puso mo ay ang pangalan Ko
Lagi Ako sa isip mo
Dati-rati
Inaawitan pa lagi ay may ngiti
Mga mata'y nagniningning
Ngunit ngayon nagbago ka
Nasan na ang init ng pagsinta
Pangako mo'y hindi magwawakas

Di bat noon
Samyo ng bulaklak at ihip ng hangin ay kapansin-pansin
Di bat noon takbo ng oras ay di mo napapansin
Laging naglalambing
Ngunit ngayon naglaho na
Sigla't tamis ng iyong pagsinta
Pagmamahal Ko bay kailangan pa

Dati-rati
Mga pangako Ko'y kandungan mo't lakas
Sa pagsubok ay kay tatag
Di ba't noon
Sa kaibigan mo'y Akong bukambibig
Bakit ngayo'y anong lamig

Di mo alam Ako'y nasasaktan
Sa di pagpansin sa Aking pagmamahal
Lumapit ka't Ako'y naghihintay
Naghihintay

Ako'y nasasaktan
Sa di pagpansin sa aking pagmamahal
Lumapit ka't Ako'y naghihintay

Di mo alam Ako'y nasasaktan
Sa di pagpansin sa Aking pagmamahal
Lumapit ka't Ako'y naghihintay

Panginoon
Ako'y nabulag ng mandarayang mundo
Ako ay patawarin Mo
Mula ngayon ang buhay kong ito'y
Iaalay sa Iyo gamitin mo ako
Gaya ng dati

xoxo

patawad

Hindi ko maipaliwanag ang aking nadarama sa umagang ito. Apat na pareparehong liham na nakasulat sa pinutol na foil ng sigarilyo ang iniabot ng isa sa aking mga lola. Galing daw ito sa isa ko pang lola na ngayo'y nasa ospital dahil inoperahan siya at tinanggal ang bukol sa kanyang ulo.

Alam kong napakarami ng pagkakataon na, bunga ng aking masidhing galit at emosyon sa mga nagdaang pangyayari sa pagitan niya at ng aking pamilya, lungkot pa rin ang aking nadarama. Una sa lahat, lola ko pa rin siya at kahit anong mangyari hindi na mababago yun.

Sabi nga nila, sa mga panahong humingi ng kapatawaran ang isang tao na lubos na nagkasala sa iyo, tao ka lamang na handang magpatawad. Sambit nga nga matatanda, 'kung ang Panginoon ay nakapagpatawad sa lahat ng nagkasala sa Kanya, tayo pa kay?'

Binasa ko ang liham niya. "Thank you to all and Sorry for all M.A. (palayaw ko ito sa bahay)" Nadurog ang aking puso dahil ang huling balita ko ay nasa ICU siya dahil muli siyang inioperahan sa pagdugo ang kanyang naunang sugat.

Alam kong, darating din ako sa punto na mapapatawad ko ang lahat ng tao na may nagawang kamalian sa akin. Naisip ko, dapat ko pa bang hintayin ang oras na iyon kung saan ako ay nag-aagaw buhay na?

Pagkaasar ang aking nadarama ng makita at marinig ko ang reaksiyon ng aking ina sa liham. Alam kong sila ang may lubos na alitan ngunit, 'Nay, tao ka lang din!'

Hindi ko na pinansin ang aking damdamin sa kanyang reaksiyon. Ayaw ko nang gumawa ng eksena. Papasok na ako sa opisina at ayaw kong masira ang araw ko dahil lang doon.

Nalulungkot ako. Naalala ko noon na ang lola kong ito, noong kabataan ko ay siyang tigalikha ng mga lathalaing ingles ko para sa paaralan. Siya rin ang takbuhan namin sa mga bokabularyong ingles.

Ayaw ko naman isiping, ito na ang huli sa mga natitirang araw niya. Ayaw kong magpakita ng emosyon sa bahay.

Alam ko ring, hindi nya ito mababasa ngunit, 'patawad din sa mga panahon na maduduming salita ang lumabas sa aking bibig. Patawad dahil alam kong, gusto mo lamang ng pansin ng mga taong mahal mo. Salamat sa lahat!"

xoxo

sana ay makauwi ka ng matiwasay at masigla sa iyong tahanan

paalam Planet...

Sa tatlong taon kong pananatili sa Planet Infinity Gym sa Mo. Ignacia, Lungsod Quezon, marami akong naging kaibigan. Sila na malaki ang naitulong sa pagpupursigi kong pagpapapayat. Subalit, kinakailangan kong lumipat sa isang gym na mas malapit sa aking tahanan.

Hindi ko malilimutan ang masasayang sandali na aking nilagi sa gym na ito.

Ang aking mga guro sa StreetDance na sina Rosie, Love at Ray-an; ang mga siklistang sina Rayzon, Geoff at Mama Xhibo; at siyempre, ang aking mga kaibigang sina Carol, Aika, Moses, Aletha, Jamela, Haydee, Milben at madami pa sila na nasa itaas at nagpapalaki ng katawan... sino nga ba sila?

Sa ika-31 ng Hulyo, ang aking huling araw dito...

HANGGANG SA MULI!

ps: naiiyak na ako.... :(

at ako'y muling nagbabalik

Tama nga siguro si Wenay na sobrang nakakaadik ang facebook na hindi ko na naisip pang makapagtala ng mga kuwento ng buhay-buhay dito sa aking blogspot.

Makailang araw na ang lumipas ng ako ay muling bumista sa site na ito. sa totoo lang, kagabi ko lang muling binuksan ito sa kadahilanang dito itinala ni Weng ang larawan ng aming ticket sa pagtatanghal ng BoyzIIMen na gaganapit sa Tanghalang Araneta ilang araw na lang buhat ngayon.

Sobrang ligalig ng aking pakiramdam dahil buhay ang aking social life buhat sa ilang taong pagtulog nito.

Noong isang linggo lamang ay dumayo kami muli sa Batangas, sa lugar nina Weng upang dumalo sa ikapitumpong kaarawan ng kanyang ina. Si Ina na sa kanyang edad e matikas pa ring nagagawa ang mga bagay na animo'y dalawampung taong gulang lamang siya.

Si DC, Wenay, Ina, Bessie Cessie at Ako

Hindi namin tinantanan ni Cess ang ubod ng sarap na Minatamis na Sago na animo'y ginawa naming kanin. Wala naman sigurong pakialaman e sabik kaming muling matikman ang panghimagas na iyon.

Si Bessie Cessie, Ako at si Dc nawalang ginawa buong araw kundi ang lumamon, matulog, makinig sa ipod, lumamon at matulog ulit

Simula sa isang linggo ay puno ang talaan ko ng mga pagliliwaliw at pagninilay. Nakatakda akong pumunta sa Boracay kasama ang aking mga kapatid at pinsan.

Sa susunod na sabado naman ay dadalo kami sa isang Art Exhibit sa the Fort.

At ang pinakahihintay kong sandali (pinakahihintay rin nina Weng at DC) ay ang pagtatanghal ng BoyzIIMen.

Ang aming ticket sa pagtatanghal ng BIIM

Ano pa nga ba't hindi ako masyadong naliligalig sa mga gagawin namin! YEHEY!

xoxo

pagninilay...

kauuwi ko lamang galing sa greenbelt5 kasama ang aking mga kaibigang sina DC at Cess. Isang nakakapagod na araw, nagpunta sa Magallanes Village upang makidaupang-palad sa aming mga manggagawa at tumuloy na sa gb5 upang maghapunan at kahit papaano e makapagnilay at pahinga sa isang nakakapagod na araw.

sa aming pag-uwi, naramdaman ko na may kumakaway sa aking pwetan. ramdam ko, OO AT NATATAE na ako!

sakit ko na talaga ang hindi mapigilang pagtae sa mga hindi inaasahang sandali.

nakakadiri mang isipin ngunit ako ay nagSTATUE DANCE sa kalagitnaan ng ayala avenue.

salamat sa mabilis na takbo ng aming cabie at nakauwi ako na hindi amoy tae!

pakyu....???

"Bilang isang religious activity, ang ating pananaw ngayon ay hindi po dapat lalahukan ng mga bakla sa pagkat ang mga bakla ay parang isang bagay na abnormal sa ating sitwasyon at karaniwan pag merong mga paglahok nila ay ang pagtingin ng mga karamihan sa atin ay parang nababastos na gawin"

CARDINAL ACHUCHUCHU on GAY JOINING SANTA CRUZAN

pakshet naman.

una sa lahat, ANG KABAKLAAN AY HINDI NAGING ABNORMAL. matutong magbasa ng history book para malinawan

pangalawa, simbahan lang ang gumagawa ng issue ng KABASTUSAN sa mga bading na sumasama sa sta cruzan? kung tayo ay AMORAL lamang at walang idea ng pagiging MORAL sa lipunan... matagal ng patay ang issue na yan...

ang huli at pinakamalupit... FATHER... TRY MO SUMALI SA SANTA CRUZAN... ALAM KO, GUSTO MO DING MAGING REYNA ELENA!

xoxo